درک دموکراسی
لینک به منبع
تذکر: منبع غیردگرباش است
دموکراسی به رای دادن خلاصه نمی شود، همانگونه که مدنیت، تنها با شهر نشینی تحقق نمی یابد. اگر با سواد شدن شرط لازم فرهیختگی است، رای دادن نیز تنها شرط لازم دموکراسی هست اما نه همه آن. اگر شهر نشینی کردن اجباری و زودهنگام روستاییانی که هنوز اقتضائات زندگی شهری را نمی دانند یا باور ندارند، تنها به بی هنجاری و در هم ریختگی و در نتیجه پرهزینه کردن زندگی آنان می انجامد؛ رأی دادن مردمی که هنوز آزادی اندیشه و بیان، رواداری، تکثر و تحزب را نه می شناسند و نه باور دارند چه حاصلی دارد جز بی ثباتی های پی در پی سیاسی و اقتصادی؟ در واقع دموکراسی یک پدیده ذهنی است نه فقط یک قاعده عینی. دموکراسی یک رفتار است و نه فقط یک ساختار. دموکراسی خلق و خو است نه فقط گفت و گو.
با این همه نمی توان نشست و دست روی دست نهاد تا جامعه ای رشد کند و قامتش برازنده دموکراسی شود. همانگونه که نمی توان صبر کرد تا بازیگران فوتبال نخست قواعد و اخلاق بازی را بیاموزند و سپس برای آنها میدان بازی مهیا کنیم. اخلاق بازی را نیز در بازی باید آموخت.
در دنیای جدید ورود جوامع به دموکراسی، همچون ورود افراد به مرحله بلوغ زیستی شان است. نه پوشاندن یا مبارزه با بلوغ ثمری دارد، که سرانجام رخ خواهد نمود و نقش خود را در زندگی فرد بازی خواهد کرد و نه پیش انداختن آن الزاما مفید خواهد بود، که می تواند به اختلالات رفتاری و تجارب ناخوشایند بینجامد و زندگی فرد را پر هزینه سازد. در دنیای جدید، دموکراسی نیز در وقت خویش رخ خواهد نمود. دولت های مخالف دموکراسی، عرض خود می برند و زحمت مردم می دارند. آنان تنها می توانند زمان تحقق و تکامل دموکراسی را طولانی کنند. اما تزریق مصنوعی و سریع دموکراسی نیز می تواند سیر تکامل تاریخی جوامع را پرهزینه سازد.
قسمت هایی از مقدمه کتاب “درک دموکراسی، رویکردی بر انتخاب عمومی (تحلیل اقتصادی نهاد های سیاسی)؛ نویسنده: جیمز پاتریک گانیک؛ مترجمان: محسن رنانی، محمد خضری”
پسر 
دیدگاه‌های اخیر