وقتی وایکینگهای دانـــمـــارکـــــی تاریخ می نویسند

وقتی اسم کشور دانمارک را می شنوید چه چیزی در ذهنتان تداعی می شود؟ پنیر و لبنیات دانمارکی؟ گوشت دانمارکی؟ فیلسوف دانمارکی کی یر کگارد؟
اگر هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرا هستید بهتر است که از این به بعد دانمارک چیزهای مهم دیگری در ذهنتان تداعی کند: در جهان، اولین مجله درباره هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایی در دانمارک چاپ شد، اولین گروه متشکل هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان در جهان در کشور دانمارک شکل گرفت و قانون ثبت ازدواج هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان برای اولین بار در دانمارک تصویب گردید. همه اینها چگونه در یک کشور کوچک 5-4 میلیونی در شمال اروپا اتفاق می افتد؟ با هم نگاهی به زندگی و مبارزات یکی از هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان دانمارکی که پیشاپیش دیگران حرکت کرده بیندازیم،تا شاید بتوانیم سئوال فوق را جواب دهیم.

اکسل (Axel)
در 23 برج شش سال 1948 اولین انجمن هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان با نام اف- 48
در دانمارک تشکیل می دهد. هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان دانمارکی به پاس(F-48)
این جرات و زحمت او آنچنان به حمایت از او بر می خیزند که تنها در خلال سه سال 1339 نفر در آن عضو شده بودند و در سال 1952(چهارمین سال تاسیس) وقتی اکسل از ریاست گروه کناره گرفت تعداد اعضا به 2600 نفر رسیده بود. شعبات اف – 48 بلافاصله در کشورهای سوئد و نروژ هم تآسیس شدند.
بعد از آن اکسل، » انجمن جهانی هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان» را بنیاد نهاد به نامIHWO=International Homosexual World Organisation
که از سال 1954 تا 1970 فعالیت میکرد. فکرش را بکنید که در آن سالها این انجمن بین المللی توانست کنگره ای چهانی با شرکت 150 نفر از کشورهای مختلف برگزار کند.
وقتی اکسل انجمن اف – 48 را تاسیس کرد رئیس اش او را از کار اخراج کرد، مردم محل او را از محله راندند و حزب سیاسی که به آن تعلق داشت او را از تشکیلات حزب اخراج کرد، دوستان قدیمی با او قطع رابطه کردند و در نهایت مجبور شد که شهر خود را ترک کند و به کپنهاگ، پایتخت، پناه ببرد. در این شهر بود که سایه همزاد خود، (Eigil ) ایگیل را ملاقات کرد و با هم پیمان دوستی و زندگی مشترک را بستند.
اگر اکسل اولین فردی بود که هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایی خود را علنی کرد، اکسل و ایگیل اولین جفت هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرای علنی دانمارکی شدند. آنها برای اعلام پیمان دوستی خود حروف اسامی اول خود را با هم قاطی کرده و فامیل مشترکی برای خود برگزیدند: اکسگیل (Axgils)
آنها برای اعلام علنی دوستی و پیمان خود حتی کت و شلوارهای یک رنگی می پوشیدند که در آن سالها گاهی با اعترض بعضی ها مواجه می شد اما این رسمی شد که سالها بعد در مراسم ازدواج هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان دانمارکی جا افتاد که جفت ها کت و شلوار یکرنگ را انتخاب میکردند.
انجمن اف- 48 شش ماه بعد از تشکیل مجله ای بنام » دوست» (Vennen) را منتشر کرد که سردبیر آن هلمر فوگدگارد بود و قلم پر قدرت و تیزی داشت.
اما این مجله بدون عکس چاپ می شد تا یکسال بعد وقتی اولین شماره عکس دار( عکس لـــخــ ـت مردانــه) را منتشر کرد هزاران نسخه آن بفروش رسید و تقریبآ دیگر مجلات هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان در جاهای دیگر هم با چاپ همین عکس ( اکسل و ایگیل ) شروع بکار کردند. سالها بعد همین عکس بنا به اهمیت تاریخی آن در مجله «مــدل مــردانه» منتشر شد.

مجله «دوست» بر علیه حملات پلیس به هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان و سختگیریهای پلیس مطالب تندی می نوشت و آنها را به باد انتقاد می گرفت و به همین دلیل پلیس جفت » اکسگیل» را دستگیر و روانه زندان کرد که بمدت یکسال در زندان بودند. بعد از آن شدت عمل پلیس چنان شدید شد که در سال 1955 در یورشی وحشیانه به هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان هزار نفر را دستگیر و به محاکمه کشاندند. هدف پلیس جلوگیری از انتشار مجله «دوست» بود و محاکمات علنی هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان هم حالت نمایشی و جهت وارد کردن فشار به بقیه بود بخصوص که ریاست دادگاه دستور داد که به » مجرمانی که به سـ ـکـــ ــس با هــمـــجــنـــــس خود دست می زنند باید سم موش خوارنده شود»
از آنجا که مجله «دوست» عکس پــورنـــ ــوگــ ــرافی مخالف قانون چاپ نکرده بود دادگاه با استناد به یک قانون عجیب و غریب «هوس اندیشی» جفت اکسگیل را به یکسال زندان محکوم کرد. همین هجوم به هــمــــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان دانمارک به تصویب قانون شدید دیگری در سال 1961 منجر شد که تا سال 1965 اجرا می شد.

بعد از پایان دوره زندان، هنگام آزادی، رئیس زندان از آنها خواست که دیگر نباید با هم دیده شوند ولی آنها رو به او کرده و اعلام می کنند که «ما با هم پیمان زندگی بسته ایم و به همین دلیل هم نام مشترک اکسگیل را برای خود برگزیده ایم» و جواب می گیرند که پس تا آخر عمرمورد پیگرد قرار خواهند گرفت. فشار و پیگردها تا سال 1968 ادامه داشت که طی هجومی به خانه اکسگیل پلیس مقدار زیادی عکس و نوشته را ضبط و آنها را به آتش کشید. بعد از آن هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان دانمارک به فعالیتهای خود شدت بخشیدند و به مرور دولت هم رفتار بهتری نسبت به آنها اتخاذ کرد تا جایی که دگر هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایی بعنوان جرم تلقی نمی شد. پس اکسگیل » اکسل سرا» را افتتاح کردند.
با 800 متر مربع مساحت (اکســل ســرا)Axelhus که سابقآ ساختمان یک مدرسه قدیمی بوده، دارای بیست اتاق، یک استخر شنا و باغی به مساحت 5000 متر مربع داشت و به بهشت گــ ــی های دانمارکی معروف بود و در واقع محل «سازمان ملل» هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان بود چرا که هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان ملیتهای مختلف که به دانمارک سفر می کردند، به این محل هم سر می زدند. گفته میشود که در یکی از شبها هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان از 16 ملیت مختلف در آن جا حضور داشته اند. وقتی وزارت دارائی دانمارک اعلام کرد که اگر یکی از آنها فوت کند دیگری از معافیت مالیاتی مخصوص زوجهای غیر هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرا محروم خواهد شد و چون پیمان جفت اکسگیل تا آن زمان حق ثبت قانونی پیمان همسری خود را نداشتند، این محل را در سال 1980 تعطیل کردند. البته 9 سال بعد از آن ثبت ازدواج هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان در دانمارک قانونی شد.

البته بعدها دو تشکل دیگر هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان، بی بی اف (در سال 1971) و ال بی ( در سال 1974) هم تشکیل شدند ولی هر کدام فقط چند سالی دوام آوردند که بعد از انحلال آنها انجمن قدیمی اف- 48 برای پاسداری از همه تلاشهای هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان اسم خود را به ال بی ال/ اف- 48 تغییر داد. و در سال 1975 به آکسل عضویت افتخاری اعطا نمود.

تلاشها و فعالیتهای اولیه برای قانونی شدن ازدواج هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان در سال 1984 توسط کمیسیون دولتی رد شد اما در سال 1988 در یک آمارگیری کشوری توسط همین کمیسیون معلوم گردید که اکثریت مردم دانمارک موافق قانونی شدن ازدواج هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان هستند( 57 در صد موافق و 25 درصد مخالف). به همین دلیل در 26 ماه مه 1989 مجلس دانمارک لایحه «هــمــســری قانونی» هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان را به تصویب رساند که از اول اکتبر همان سال قابل اجرا بود.

انجمن ال بی ال/ اف- 48 از بنیانگذار خود آکسل و دوستش ایگیل تقاضا کرد که به پاس تلاشهای خود، در همان روز اول که قانون ثبت «همسری» تصویب میشود، رابطه خود را رسمآ قانونی کنند و به این طریق اولین زوج رسمی و قانونی هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان در جهان همان اکسگیل دانمارکی شدند.

از آنجا که آکسگیل نمی خواستند بعنوان تنها جفتی که در آن روز رابطه خود را قانونآ ثبت می کنند، باشند، ده جفت دیگر هم به آنها ملحق شدند؛ پس اولین جفت آکسل( 74 ساله) و ایگیل( 67 ساله)، دومین جفت کشیش لــوتـــر بنام ایوان لارسن و روانشتاس اوو کارلسون( هر دو 42 ساله)؛ سومین جفت یک معلم بنام لی لووف (45 ساله) و دوستش، دانشجویی بنام ولکمن(27 ساله) و….. بودند. البته دیگرانی هم بودند اما بخاطر حضور خبرنگاران و …. ترجیح دادند که ازدواج خود را به عقب بیندازند.

درمراسم ازدواج معاون شهردار، توم آلبری، متنی را قرائت کرد که تقریبآ مشابه همان متنی است که در مراسم ثبت ازدواج غیر هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان قرائت می شود. ساختمان شهرداری مملو از خبرنگاران، گزارشگران و عکس بردارن روزنامه ها و خبرگزاریهای سراسر جهان بود. رسم بر این است که در روز یکشنبه (روز تعطیلی) مراسم ازدواج در شهرداری اجرا نمی شود اما کارکنان آن داوطلبانه به سر کار رفتند تا امکان ازدواج هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان در اولین روز اجرای قانون را ممکن سازند. البته توم آلبری ( معاون شهردار) و رئیس انجمن ال بی ال/ اف- 48 با هم دست به تلاشها و فعالیتهای وسیعی زده بودند تا برگزاری مراسم ثبت ازدواج در روز یکشنبه (اولین روز قابل اجرا بودن قانون) را ممکن سازند؛ چرا که تاثیر سمبلیک چنین حرکتی انکار ناپذر بود. در مصاحبه با خبرنگاران آکسگیل از جمله گفته بودند : » البته ما امیدوار بودیم که به عدالتی برسیم اما حتی خواب چنین روزی را هم نمی دیدیم. از اینکه ازدواج ما با حضور اینهمه وسائل ارتباط جمعی اتفاق می افتد ناراحت نیستیم چرا که این بهائی است که ما برای ساختن تاریخ می پردازیم.». در باره ازدواج نکردن در کلیسا گفتند: » برایمان اصلآ مهم نسیت چرا که ما مذهبی نیستیم و رابطه همیشه بـــازی با هم داشته ایم.» و در پاسخ این سئوال که چه حرفی برای هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان دیگر کشورها دارید،اینگونه جواب دادند که : » بازباش و علنی. بیا بیرون، مبارزه کن. این تنها راه برای تغییرات است. اگر هر کسی بیرون بیاید و خود را علنی کند دیگر کسی پنهان نخواهد ماند.»
وقتی مراسم رسمی بپایان رسید و همســـران به محوطه شهرداری قدم گذاشتند جمعیت زیادی که منتظر آنها بودند با شــ ـامـ ــپــــ ــایـــن از آنها استقبال کرده، نقل و نبات به سر و رویشان پاشیدند..
آنها بعدآ با کالسکه مخصوصی از خیابانهای شهر گذشته به محل انجمن ال بی ال/ اف- 48 رفته و در آنجا از مهمانان دعوت شده پذیرائی کردند.
از زندان کشیدن برای آزادی و بخاطر روابط هم پیمانی خود تا ثبت رسمی و قانونی همسری خود در ساختمان شهرداری کپنهاگ فراز و نشیبی بود که آکسگیل با هم طی کردند و به الگوی میلیونها هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرا در جهان تبدیل شدند که با تلاش و اراده میتوان فرهنگ و قانون را عوض کرد. در سال 1989 دیوار جدائی بین جفتهای هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرا در دانمارک فرو ریخت اما تاثیر جهانی آن چنان است که جهان دیگر همانی که قبلآ بود دیگر نخواهد بود. بفاصله کوتاهی بعد از آن، در سوئد (سال 1993) و نروژ (سال 1995) هم قانون ازدواج هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان بتصویب مجالس آن کشورها رسید. تا امروز حدود 10 کشور مختلف چنین قانونی را تصویب و یا در حال بحث و بررسی آن می باشند.

قانون ثبت رسمی همسری هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان در دانمارک بعنوان یکی از وقایع مهم تاریخ مبارزات هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان در جهان به ثبت رسیده است. (1)
آکسل و ایگیل در مجموع 45 سال با هم زندگی کردند که شش سال آخر آن همسر قانونی بودند. تا شش ماه بعد از ثبت ازدواج همچنان مورد توجه وسائل خبری و رادیو تلویزیونهای محلی و جهانی بودند. در سال آخر زندگی مشترک با هم به کشورهای زیادی سفر کردند از جمله از آمریکا، چین، کشورهای جنوب شرقی آسیا، مکزیک و چندین کشور آفریقایی دیدن نمودند.
ایگیل در سال 1995 بر اثر سکته مغزی در گذشت. او بعد از بستن اکسل سرا، در 58 سالگی راننده اتوبوس شهری شده بود و این شغل پر از استرس ضعف قلبی او را باعث شد. آکسل حالا 85 ساله است و مشغول نوشتن بیوگرافی خود می باشد.
روز 23 ماه شش سال 1998 پنجاهمین سالگرد تاسیس انجمن اف 48/ ال بی ال بود. قرار است نامه ها و دست نوشته های آکسل در آرشیو مرکزی دانمارک نگهداری شود.

اینها نشان می دهد که حرفهای کسانی که هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایی و آزادی هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان را نتیجه فرهنگ غربی می دانند چقدر بی پایه و اساس است . و هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان غربی برای آزادی خود تلاش کرده و با همکاری و همیاری همدیگر توانسته اند به حقوق خود دست یابند. پس اگر امروز هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان در غرب به آزادی خود رسیده اند به این دلیل است که برای آن مبارزه کرده و حاظر به پرداخت بهای آن شده اند.

برای مطالعه بیشتر در باره آکسگیل به دو سایت زیر مراجعه کنید:

http://users.cybercity.dk/~dko12530

——————————————————–

1-وقایع دیگر شامل شورش استون وال در نیویورک در سال 1969، تظاهرات ششصد و پنجاه( 650000) هزار نفری هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان در شهر واشنگتن و در دفاع از حقوق گـــی و لــ ــزبــ ـیــ ـن ها در سال 1987 ، و جنبش 1988 هـ ـمـ ـــجــ ــنــــ ــسـ ـــگـــرایان بریتانیا بر علیه ماده 28 قانون.

لینک به منبع

~ توسط 4pesar در دسامبر 16, 2007.