برای رسیدن به آدرس جدید پسر در صورت فـ ـیــ ـلـ ـتـ ـر شدن کافی است یک عدد به عدد کنونی آدرس آن اضافه کنید. به طور مثال کافی است 4pesar را 5pesar تایپ کنید
سلام منزل نو!
•مارس 1, 2008 • 4 دیدگاهخانه هنر به روز است
•مارس 1, 2008 • نوشتن دیدگاهبرای مطلع شدن از تیتر آخرین مطالب وبلاگ های دگرباش در هفته گذشته و دسترسی به لینک مسقیم آنها روی لینک زیر کلیک کنید
فالش صفر درجه: بازم دسته گل !؟
•مارس 1, 2008 • نوشتن دیدگاهبودای سبز پوش: به روز است
•مارس 1, 2008 • نوشتن دیدگاهدر خلوتگاه: خرید سال نو
•مارس 1, 2008 • نوشتن دیدگاهمیرزا کسری بختیاری: آتش
•مارس 1, 2008 • نوشتن دیدگاهتعبیرات رئیس جمهور و مردم ایران ( وبلاگ ابطحی )
•مارس 1, 2008 • نوشتن دیدگاهلینک به منبع
تذکر: منبع روحانی! و غیردگرباش است
آقای احمدی نژاد با استفاده از تعبیر بازیها و بهانههای هستهای از سوی مخالفان خود گفتهاند: همه فهمیدهاند موضوع هستهای ایران تمام شده، اما جرأت بیان آن را ندارند؛ اگر این مسأله را عنوان کنند، همه متوجه میشوند قدرت اول جهان ایران است؛ و اضافه کردهاند که من در روز ۲۲ بهمن نيز گفتم كه ملت ايران ابرقدرتها را پشت سر گذاشته است. این پایان مسئلهی هستهای تا کنون بارها از سوی رئیس جمهور اعلام شده و دوباره باز اعلام جشن جدیدی کردهاند که معلوم شده دفعهی قبلی مسأله تمام نشده بوده و به همین دلیل جشن تازه اعلام میشود. این روش برای روحیه دادن جامعه در دورانی که رسانهها فراوان نبودند و کشورها بر روی رادیوهایی که خلاف نظر آنان حرف میزدند، پارازیت میفرستادند هم مفید نبود، چه رسد به دوران فعلی که عصر انفجار اطلاعات است. مهمترین دلیل سلب اعتماد عمومی از سخنان مسئولان همین روشهای تبلیغاتی یکبار مصرف است. کاش مشاوران رئیس جمهور این سخنان را که احیاناً در جلسات احساسی به تناسب گفته میشود، اجازه نمیدادند در رسانههای عمومی منتشر شود تا جامعه به سخنان رئیس کشورشان به این شکل امروزی برخورد نکند؛ یا لااقل کاش مشاوران مطبوعاتی وی یا نمیگذاشتند این جمله را که ایران قدرت اول جهان است پخش شود و اگر رئیس جمهور اصرار داشت، دلیلی هم برای آن ذکر میکردند که ایران از چه لحاظی قدرت اول جهان است؟ آقای رئیس جمهور در سال سوم ریاست جمهوری باید باور کنند که رئیس جمهورند و حرفهایشان به نام ملت بزرگ ایران تمام میشود.
آموزش استفاده از نرم افزار لایو رایتر ( وبلاگ دنیای شیشه ای )
•مارس 1, 2008 • نوشتن دیدگاهلینک به منبع
تذکر: منبع غیردگرباش است
شما هم شاید وبلاگ داشته باشید، آیا برای نوشتن مطلب در وبلاگ خود مجبور هستید به سیستم خود وارد شوید و آنجا مطلب را وارد کنید؟ این کار خیلی وقت گیر است، خوب شما باید به فکر استفاده از نرم افزار های بهتری باشید، در میان نرم افزار های موجود برای انتشار مطالب وبلاگ، نرم افزار مایکروسافت همچنین دیگر نرم افزار هایش در دیگر زمینه ها می درخشد، Microsoft Windows Live Writer که از این به بعد به اختصار WLW می گوییم، نرم افزار بسیار پیشرفته و زیبا و کاملا حرفه ای در این زمینه می باشد.
من همیشه خوانندگان وبلاگ نویس، این وبلاگ را به استفاده ار این نرم افزار تشویق کرده ام، حالا می خواهم با آموزش کامل این نرم افزار شما را بیشتر با آن آشنا کنم.
ویندوز لایو رایتر چیست؟
نرم افزاری بسیار ساده و قدرتمند در جهت بروز رسانی مطالب وبلاگ، جزو خانواده LIVE مایکروسافت می باشد و کاملا رایگان است.
ویژگی ها : امکان استفاده از امکانات سیستم ساخت وبلاگ
نوشتن بر اساس محیط ظاهری وبلاگ (قلم، رنگ و قالب وبلاگ)
قابلیت پیش نمایش روی وبلاگ قبل از ارسال مطلب
قابلیت نمایش کد HTML هر مطلب
قابلیت درج عکس از وب یا از هارد
قابلیت اضافه کردن پلاگین به برنامه
قابلیت غلط یاب املایی به اکثر زبان ها
پشتیبانی از قرمت XHTML
سوئیج گردن کاربر بین HTML Code و محیط نمایشی
استفاده از امکانات پیشرفته وبلاگ نویسی از قبیل Ping کردن، Keywords و …
قابلیت مدیریت چند حساب کاربری (همجنین در سرویس های مختلف)
قابلیت ذخیره مطلب و ارسال آن در روز های آینده
قابلتیت استفاده از FTP سرور برای ارسال عکس ها به وب (در صورت پشتیبانی نکردن سرویس وبلاگ از آپلود عکس)
و …
نصب و استفاده از برنامه:
برای نصب برنامه شما باید برنامه Windows Live را از سایت مایکروسافت (یا از آرشیو همین وبلاگ) دانلود کنید و پس از اجرا در حالتی که به اینترنت وصل هستید با تیک زدن نام برنامه Live Writer منتظر می شوید تا برنامه به صورت خودکار دانلود و سپس نصب شود، حجم برنامه 5 مگابایت است.
بعد از نصب نرم افزار از همان پنجره برنامه را اجرا کنید، صفحه ابتدایی به شما می گوید، آیا وبلاگ دارید یا خیر؟ اگر بلاگ دارید گزینه دوم و اگر می خواهید وبلاگ بسازید گزینه اول را انتخاب کنید، در صورت انتخاب گزینه اول به شما لیستی از سرویس های وبلاگ معروف را نشان می دهد. فرض ما بر این است که شما وبلاگ دارید پس گزینه دوم را انتخاب می کنید و به صفحه بعد می روید.
سپس باید سرویس وبلاگ خود را انتخاب کنید، (شکل 1) شما سه گزینه پیش رو دارید، گزینه اول به صورت پیش فرض تنظیمات را مطابق با سرویس لایو اسپیس مایکروسافت می سازد و گزینه دوم نیز با سرویس Share Point می سازد، لازم به ذکر است در صورت انتخاب گزینه اول فقط از شما ادرس Live ID و Password را می خواهد و در گزینه دوم نیز فقط آدرس وبلاگ را می خواهد، اما در صورت انتخاب گزینه سوم علاوه بر وارد کردن Password و Username از شما آدرسصفحه اصلی وبلاگ را هم می خواهد. (خود برنامه بر اساس آدرس سرویس وبلاگ شما را تشخصی می دهد، این یکی از ویژگی های برنامه WLW نسبت به دیگر برنامه ها است)
بعد از انتخاب گزینه سوم، شما می توانید نام کاربری و کلمه عبور را که برای وارد شدن به حساب خود در سرویس وبلاگ خود وارد می کنید را در کادر های مربوط وارد کرده و سپس در قسمت آدرس وبلاگ نیز آدرس صفحه اصلی وبلاگ خود را کامل وارد کنید. سپس Next را کلیک کنید.
حالا برنامه به صورت خودکار (با اتصال به اینترنت) سرویس وبلاگ شما را پیدا می کند، سپس نام کاربری و کلمه عبور را چک می کنید و در صورت صحیح بودن وارد حساب کاربری می شود، حالا برنامه قالب و جزئیات وبلاگ شما را دریافت می کند و ذخیره می کند، سپس دسته بندی ها و … را نیز دریافت می کند و مرحله شناسایی پایان می یابد. حالا پنجره ای باز می شود که نام عنوان وبلاگ شما در آن قرار دارد و شما می توانید آن را تغییر دهید تا با آن در برنامه کار کنید.
نکته : اگر برنامه WLW به طور خودکار وبلاگ شما را شناسایی نکرد به ترتیب زیر عمل کنید.
نام سرویس ای را که از آن برای ساخت وبلاگ استفاده کرده اید را تایپ کنید <hostname>
آدرس سفارشی سرویس ام تی را تایپ کنید <mt_path>
آدرس سفارشی سرویس وردپرس را تایپ کنید <wp_path>
آدرس سفارشی سرویس ام دبلیو را تایپ کنید <mw-script>
حلا روی Next کلیک کنید.
آشنایی با محیط برنامه:
حالا شما وبلاگ خود را معرفی کرده اید، لازم است تا با محیط برنامه آشنا شوید. (شکل2)
منوی اصلی نرم افزار دارای منو هایی ساده است، این نرم افزار کاربردی ترین گزینه ها را در نوار ابزار زیر نوار منو قرار داده است. مانند Publish و یا Save و … این گزینه از طریق منوی File هم نیز در دسترس است.
منوی Edit نیز برای جست و جو ، انتخاب نوشته و یا حذف نوشته و … به کار می رود.
منوی Viewحالت نمایش برنامه را نیز تعیین می کند که از نوار ابزار View هم قابل دسترس است.
منوی Insert نیز برای درج لینک، عکس و یا پلاگین های نصب شده روی نرم افزار است.
منوی Tableهم امکاناتی بسیار فوق العاده برای درج جدول به شما می دهد.
Tools نیز به شما امکان دسترسی به پنجره تنظیمات برنامه و یا تنظیمات حساب کاربری وبلاگ خود را می دهد.
منوی Weblog نیز برای دسترسی سریع تر به گزینه هایی چون بروز رسانی قالب وبلاگ، اضافه کردن قالب جدید و دسترسی سریع به پنجره مدیریت وبلاگ است.
منوی Help هم برای راهنمایی بیشتر در مورد نرم افزار است.
و اما نوار ابزار، در شکل 2 می توانید این نوار را زیر نوار منو مشاهده کنید، شامل همان ابزار هایی است که در بخش منو ها وجود داشته است و برای دسترسی سریع تر به این نوار اضافه شده اند.
لازم به یادآوری است که برخی از اماکانات این برنامه بر اساس امکانات سرویس وبلاگ شما فعال می باشند. به طور مثال اگر از سرویس بلاگر استفاده کنید، چون این سرویس امکان “ادامه مطلب” را ندارد، بخش More (یا همان ادامه مطلب) در برنامه WLW غیر فعال خواهد بود، ولی اگر از وردپرس استفاده می کنید این بخش فعال است.
بخش Properties به صورت یک پنل در کنار پنجره نرم افزار نیز قابل دیدن می باشد، بخش ابتدایی با نام Weblog عنوان وبلاگ شما به همراه دو لینک به داشبور و صفحه اصلی وبلاگ شما می باشد، بخش پایین هم دارای سه ایکون برای دسترسی به آمار بازدید، نظرات و صفحه دوستان است، البته این آیکون ها بر اساس سرویس وبلاگ کم و زیاد می شوند.
در سربرگ دوم شمامل پست های ذخیره شده اند که هنوز برای بلاگ ارسال نشده اند، در حالت عادی سه مطلب آخر دیده می شوند، برای دیدن همه آنها روی پوشه More باید کلیک کنید.
سربرگ سوم هم داراری آخرین مطالب ارسال شده برای بلاگ هستند که مانند سربرگ بالا فقط سه مطلب آخر را نمایش می دهند، برای دیدن همه مطالب باید به بخش More بروید.
آخرین سربرگ هم بخش Insert هست که دارای آیکون همه پلاگین های نصب شده است، وارد کردن جدول، عکس، فیلم، نقشه، لینک، تگ به صورت پیش فرض همراه با برنامه هستند.
در آخر با زدن روی گزینه Add a Plug-in به صفحه پلاگین های برنامه WLW می روید.
در آخر بخش پایین برنامه برای انتخاب دسته بندی و تاریخ است، در صورت انتخاب نکردن این ها برنامه به صورت پیش فرض همان دسته بندی و تاریخ تنظیم شده در بلاگ را انتخاب می کند.
درج تصویر در بلاگ:
برای اینکه یک تصویر را در یکی از مطلب خود روی وبلاگ بفرستید می توانید مراحل زیر را دنبال کنید:
– ابتدا برنامه را از آدرس زیر اجرا کنید:
Start> All Programs>Windows Live > Window Live Writer
– حالا از منوی Insert گزینه Picture را انتخاب کنید. (شما می توانید از پنل سمت راست صفحه هم گرینه Insert Picture را انتخاب کنید یا از کلید های ترکیبی Ctrl + L استفاده کنید.)
سپس پنجره ای باز می شود که داراری دو زبانه است، زبانه اول برای انتخاب تصویر از روی هارد دیسک شماست و زبانه دوم برای انتخاب تصویر از وب است.
حالا عکس را انتخاب کنید و می توانید به آن جلوه های دیجیتالی اضافه کنید یا اندازه آن را تغییر دهید.
ارسال مطلب به بلاگ با WLW:
حال شما می توانید بعد از آماده کردن مطلب آن را روی وبلاگ خود بفرستید. برای این کار مراجل زیر را دنبال کنید.
– از منوی File گزینه Publish To Weblog را انتخاب کنید، شما می توانید با انتخاب گزینه Publish از نوار ابزار هم این کار را انجام دهید، یا با استفاده از کلید های ترکیبی Ctrl + Shift + Pدر وقت خود صرفه جویی کنید.
پیکربندی WLW برای آپلود عکس روی وب FTP:
اگر سرویس وبلاگ شما از قابلیت ارسال عکس (آپلود تصویر از هارد به وب) پشتیبانی نمی کند، نگران نباشید زیرا برنامه WLW این قابلیت را دارد که شما آن را برای ارسال تصویر به FTP پیکربندی کنید.
– ابتدا برنامه را از آدرس زیر اجرا کنید:
Start> All Programs>Windows Live > Window Live Writer
– از منوی Weblog گزینه Edit Weblog Settings را انتخاب کنید.
– زبانه Images را انتخاب کنید. روی Upload images to an FTP server کلیک کنید. و روی Configure FTP کلیک کنید.
– پیکربندی های زیر را انجام دهید.
FTP hostname: نام FTP سرور خود را وارد کنید.
Username and Password: نام کاربری (Username) و کلمه عبور (Password) مربوط به حساب کاربری خود را وارد کتید.
Publish images into this folder: در این قسمت مسیر کامل پوشه FTP سرور وارد کنید. برای جست و جوی مسیر روی دکمه Browse کلیک کنید.
URL of image publishing folder: نشانی آدرسی پوشه ای را که مردم می توانند عکس های شما را ببینند را وارد کنید.
هنر عکاسی
•فوریه 29, 2008 • نوشتن دیدگاهآشنایی با ژان کوکتو هـــمـــــ ــجــ ـنـــــ ـســــ ـگــــرای فرهیخته فرانسوی
•فوریه 29, 2008 • نوشتن دیدگاهبه نقل از: مجله مــــ ـاهـــــ ــا
لینک به منبع
Jean Cocteau
شاعر، نقاش، نمایشنامهنویس
بازیگر و فیلمساز فرانسوی1889
نویسنده: دیوید آلدستاد1
برگردان و ویرایش: مهدی
ژان کوکتو، یکی از پرکارترین فرهیختگان فرانسه است که شهرت او عمدتا بابت فعالیتهایش در عرصهی سینماست. وی نخستین شعر خود را در حدود بیست سالگی منتشر کرد و در اواخر دههی دوم زندگی خود به خاطر موفقیت بالهها و نمایشهای متعددی که نویسندگی آنها را بر عهده داشت، به عنوان هنرمندی محترم، و علاوه بر آن به عنوان یک مرد پاریسی ِ اجتماعی و محبوب، آوازهی فراوانی یافت.
کوکتو که دوران تحصیل رسمی خود را در یک مدرسه رایگان و سطح پایین سپری کرد، توانست با مطالعهی زیاد شخصی و سفرهای گسترده، خود را به نحو شایستهای تربیت نماید. در اویل دههی 1920، نخستین خاطرخواه و عاشق کوکتو، یعنی ریموند رادیگیوت2 (رماننویس)، در اثر ابتلا به حصبه درگذشت و بنا به گفتههای رایج، کوکتو برای گریز از رنج این ضایعه، پس از مدت کوتاهی به مواد مخدر پناه برد.
این شاعر در 1930 به فیلمسازی روی آورد که به عقیده منتقدان، بهترین رسانه برای بیان و نمود هنری وی است. برای مثال در فیلم خون شاعر3 (1930) که یک طرح استیلیزه و کوچک هــ ـمــــ ـجـــــ ـنـــــ ـســـــ ـگــ ـرایانه دربارهی دشواری آفرینش شعری است، شخصیتها مشابه و برگرفتی از آدمهای طراحی شده توسط خود کوکتو است: افرادی خشن و گستاخ، با حرکات ساده، دارای چشمهای درشت، با ظاهر و خصوصیات ساده و مینیمالیستی، در تصویرسازیهایی اروتـــ ـیــــ ـک و سوررئال.
از نکات جالب در فیلمهای بعدی کوکتو، استفادهی فراوان وی از آثار گوناگون خود از جمله نوشتهها و شعرهای برجستهاش، نمونههایی از نقاشیها و طراحیهایش، گویندگی (نریشن ) هایی با صدای خودش، و حتی نقشهای محوری با بازی خودش در این فیلمهاست.
در فیلمهای کوکتو جلوههای ویژهی خیالبافانه و دورنماهای عجیب و نامتعارف به وفور به چشم میخورد و به علاوه این فیلمها مملو از نمادها و طرحهایی ست که همهی آفرینش هنری کوکتو را شکل داده؛ موضوعات و نمادهایی همچون: نارسیسیسم، اسطورهی ارفئوس، آفرینش شعری، آینه و دیگر ورودیهایی به جهانهای مخفی، افسانههای پریان، گلها، و نیز انسانهای زیبا در وضعیتهای نقشنگارانه4.
کوکتو در سال 1937 با معروفترین عاشق خود یعنی ژان مریس5 آشنا شد و کمک کرد تا این شاگرد با استعداد و خوشقیافه و خوشاندام، به یکی از محبوبترین ستارههای سینمای فرانسه تبدیل شود. از میان فیلمهای برجستهای که کوکتو با همراهی مریس تهیه کرد میتوان به فیلمهای کلاسیک دیو و دلبر6 (1945) و ارفه7 اشاره نمود.
سینمای کوکتو نمایانگر تسلط چشمگیر وی در تصویرسازیهای بدیع و تماشایی است. سینمای شعری او بدون وابستگی به سیستمهای استودیویی بزرگ و ساختارهای روایی، و مبتنی بر تجربیات شخصی و نظرگاه مستقل وی میباشد.
هــــمــــ ـــجـــنــــ ـسدوستی(هــــمــــ ـــجـــنــــ ـس خواهی؟)؟، در فیلمهای کوکتو، همه جا به چشم میخورد و این گرایش به ویژه از طریق به تصویر کشیدن مردان جذاب و ترسیم وسوسهانگیزی از روابط آنها نمایانده شده است. برای مثال میتوان به صحنهی آغازین فیلم ارفه و رابطهی ارفه و سجست8 (که بازی آنها را ماریس و ادوارد درمیت9، آخرین کارآموز کوکتو و جانشین رسمی وی، بر عهده دارند) در آن فیلم اشاره کرد.
کوکتو به همراه ماریس سهم عمدهای در احیای صنعت سینمای فرانسه در حین جنگ جهانی دوم و پس آن داشته است. کوکتو در این زمان به بهانهی فعال نبودن و حضور نداشتن در مقاومت فرانسه، در معرض انتقادها و عیب جوییهای فراوانی قرار گرفت که اغلب ناعادلانه و در واقع هــ ـمــــ ـجـــــ ـنـــــ ـســـــ ـگــ ـرا هراسانه (هوموفوبیک) بودند. اگر چه کوکتو هنرمندان را به سخنگویی بیپرده در برابر سلطهی غیر منصفانهی سیاسی دعوت میکرد، خود شخصا نقشی در این مورد نداشت و این از بابت راز برملای اعتیاد و هــ ـمــــ ـجـــــ ـنـــــ ـســـــ ـگــ ـرایی وی بود، که او را در مقابل حملات جناح راست کاملا آسیب پذیر میکرد.
در دوره اشغال نازیها، فیلمها و اجراهای کوکتو متوقف و ممنوع شد و خود او مورد خشونتهای فیزیکی و توهینهای هــ ـمــــ ـجـــــ ـنـــــ ـســـــ ـگــ ـراستیزانه زیادی قرار گرفت. کوکتو در این زمان و نیز تا پایان عمر به رغم این سختیها همچنان به نوشتن، فیلمسازی، و مسافرت و مصاحبت و جذب دوستان معروف و حامیان و شاگردان متعدد ادامه داد.
ژان کوکتو، پس از یک زندگی هنری سرشار، و کسب جوایز و افتخارات بسیار، درسال 1963 در پی یک حمله ی قلبی درگذشت. کوکتو تا به امروز یکی از مشهورترین و ستودهترین چهرههای فرهنگی فرانسه باقی مانده است.
پی نوشت:
David Aldstadt
Raymond Radiguet
Le sang d’un poète
iconographic
Jean Marais
La belle et la bête
Orphée
Cégeste
Edouard Dermit
حس و عکس
•فوریه 28, 2008 • نوشتن دیدگاهمیرزا کسری بختیاری: شوخی با طعم جدی، جدی با طعم شوخی 23
•فوریه 28, 2008 • نوشتن دیدگاهلینک به منبع
توجه: منبع دگرباش است
تیمارستانی با نام …
روی اکثر بیمارستان های اصفهان نام پیامبران و قوم خویش هایشان گذاشته شده. الزهرا، امیر المؤمنین. عیسی بن مریم، شهید مطهری،شهید دکتر چمران.
یک جائی یک گوشه ی اصفهان هم یک مکانی هست که اسم یک دانشمند، که البته حتماً باید ذکر کنم یک دانشمند اسلامی، روی آن گذاشته شده.
تــــــــــــــــــــیمارســــتان فـــــــــــــــــــــارابی.
داشتم با خودم فکر می کردم حالا یکبار هم که اسم یک دانشمند را گذاشته اند روی یک مکان، از قضای روزگار آن مکان تیمارستان از آب در آمده.
شاید بگویید بیماران آنجا هم انسانند و دچار مشکلات روانی حاد شده اند، اما بالاخره انسانند. من هم این حرف را قبول دارم. اما دارم فکر می کنم اگر راست می گویند اسم بیمارستان را بگذارند فارابی و اسم این تیمارستان را بگذارند الزهرا یا امیرالمؤمنین؛ مگر چه اشکالی دارد؟ اینها هم انسانند.
دیدگاههای اخیر